کجاست آن مه پنهان؟

 

 

 

 

در خانه ولا تو چه جانانه آمدی
بر جان نرجس است که دردانه آمدی

در لحظه های دیده به دنیا گشودنت
بنموده افتخار زمین بهر بودنت

دامان نرجس است که باران گل شده
خیل مَلک ز عرش بر این فرش پل شده

دنیا که آمدی به لبت مصحف الرّسول
بعد از شهادتین به الله فالرّسول

خواندی ز آیه "و نُریدُ" ز "وارثین"
خود ز آن "ائمّه" ای ز گلستان یاء و سین

ای فخر اولیا، نفَس و جان کائنات
بر رزق خلق، یُمن حضورت بوَد برات

ارض و سما به جود و وجود تو ثابتند
علم و خِرد به محضر والات صامتند

شمس و قمر به روی درخشان تو منیر
دریا بدون یک نگهت پهنه کویر

رفتی پس از کمی به حجابی ز مردمان
چادرنشین غفلت دل های شیعیان

یاری به یاد من ولی از یاد برده ام
آن ماه را به صورت چاهی سپرده ام

نیمه نگاه یار مرا بس به عالمِین
یاری که مصطفی و علی را است نور عین

شرمنده نگاه توام ایّها العزیز
با یک نگه بار گنه از دلم بریز

دنیا بدون نور تو، تاریک می شود
کور است چشم دل، چو دریا به پشت سد

خورشید پشت ابر، دلم تنگ روی توست
بازآ و گرم کن دل من را که سوی توست

مصطفی علمافر

https://telegram.me/MahdiyarGroup